[ .. و ارسل علی عیوبی سحاب رافتک
و ابر هایِ مهربانی ات را
به سوی
صحرای بدی هایم
بفرست .. ]
مناجات تائبین_ امام سجاد (ع)
پ.ن: امروز فهمیدم پانزده روز تا ماه رجب مانده، و جانِ تازه ای گرفتم! گفتم این پانزده روز را معطر کنم به مناجات های پانزده گانه ی سید الساجدین ( ع) ان شاء الله☺
روزایی که بدون هیچ کار مفیدی به شب میرسم خیلی خسته تر از روزهایی ام که کلی کار مفید میکنم تا شب! چون روح با کار مفید نکردن خسته و فسرده میشه و جسم با کار جسمانی کردن! و صد البته که خستگی روح ویرانگر تر و اثر گذار تره.. روی جسم هم اثر مستقیم داره!
مثل امروز :(
باید بشینم برنامه اسفند ماه بچینم برا خودم! قبلا اینجا قرارهایی برا بهتر شدن مینوشتم :) دوباره باس راهش بندازم! فعلا یکم حس سردرگمی دارم که بی راه هم نیست، ولی باید بتونم بهش غلبه کنم. هر چی باشه.. روزای آخر ۲۰ سالگیمه و روا نیست به هر دلیلی از دستش بدم.
امروز سر کلاس هشتم میخواستم جناس رو درس بدم.. داشتم فکر میکردم چه شعری رو بنویسم پای تخته؟
نوشتم:
ماه‌م این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست
حالِ عشاق ندانی که چه مشکل حالی ست ...
میدونستم آرایه اصلی بیت ایهام تناسبه، ولی گفتم بچه ها .. حال و سال جناس دارن! خب داشتن اما خودمم میدونستم که منظور من از نوشتن این بیت اصلا جناس نبوده .. و به این فکر کردم که چقدر درس دادن یه معلم و حرفاش سر کلاس به فکر و درون و اتفاقات زندگیش بر میگرده! :)
پ.ن: ما طبق آنچه درونمون هست عمل میکنیم، میگیم، مینویسیم، درس میدیم! خیلی ناهشیار درونمون کنترل جزئیات و کلیات رفتارمون رو دست میگیره! شاید بهتر باشه به جای اینکه زووور بزنیم معلم خوب و آموزنده و اثر گذاری باشیم و هی نکات معرفتی تو حلق بچه ها فرو کنیم ، خودمون رو بسازیم و درست کنیم. اون وقت اثرش رو چه بخوایم چه نخوایم میذاره.. از لا به لای مثال هامون، امتحان هامون، بیت شعری که برا یاد دادن جناس مینویسیم :)
خدایا از اولشم تو بودی، بعدشم خودت باش، با تمام خداییت هم باش.. من کی هستم که بخوام تدبیر کنیم؟