روضه ی حبّه ها

این شعر را هر سال ، روزِ آخر صفر میخوانم؛
یک روضه ی کوچکِ خانگی
خدا شاعر را قرین رحمت و کلمات خیر کند.


پ.ن: آقا کاش به من هم توفیقِ شعر گفتنِ دوباره بدید برای خودتون :(
۰ نظر

:(

چقدر زمین افتادن سخته، چقدر با صورت زمین خوردن سخته، چقدر اینکه کسی نباشه به دادت برسه تلخه، و چقدر درد روضه هایی که ناگهانی با زمین خوردن تداعی میشه، از خود زمین خوردن بیش تره...



پ.ن: بنفسی انت و اهلی و مالی..

۰ نظر
لا اله الّا انت
سبحانک
انّی کنت من الظالمین
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان