آسیب شناسی روانی میخونم، بخش اختلالات خلقی، قسمت افسردگی!
واقعا من احساس میکنم افسردگی از طبیعی ترین مشکلاتیه که هر فرد تو زندگیش باهاش مواجه میشه، تو این سیاره ی رنج واقعا رواست که آدم افسرده بشه، رواست که کم بیاره، رواست که دست به خودکشی بزنه حتی! وقتی زندگیش تهی از هدف، دغدغه، باور و اعتقاد میشه!
میدونید؟
نمیخوام فوری نتیجه بگیرم " نقشِ خدا در زندگی انسان" :) ولی به شخصه میتونم بگم اگه خدا تو زندگیم نبود و باور و دغدغه و اعتقادی نداشتم افسردگی که سهله! واقعا نمیدونم به چه ورطه ی هلاکتی می افتادم؟
اینایی که خدا ندارن رو بهشون خرده نگیرین که چرا مریض میشن، چرا خودکشی میکنن، چرا از خودشونم متنفرن! حق دارن.. واقعا حق دارن..
خیلی خیلی جالبه که برای اعمال مستحب و واجب دینی مون کلی ثواب مشخص کردن!
ثواب بنظرم مثل برچسبای ستاره و ماه و قلبیه که مامانا هر شب که بچه شون مسواک زد براشون میچسبونن تو دفترش که دقتی زیاد شد براش جایزه بخرن.. در حقیقت مامانا به فکر سلامتی بچه شونن! ولی بچه ها فکر میکنن دارن با این مسواک زدن به مامانشون لطف میکنن و ازش جایزه هم میخوان..
بالواقع نه نمازمون، نه روزه مون، نه خمس و زکاتمون، نه حج و جهادمون، نه قرآن و نافله و دعامون هیچ کدومش چیزی به خدا اضافه نمیکنه .. هر لطفی کردیم دقیقا داریم به خودمون و سلامتی حس و عقل و جسم و روح خودمون کمک میکنیم. بعد بخاطرش از خدا جایزه هم میخوایم :) چه بنده های طفلی نادونی هستیم ما! خدایا تو ببخش!
پ.ن: یه حسی بهم میگه تا آخر امتحانات به خدا میرسم :دی استکبار کجاست که ببینه علوم انسانی غربی نه تنها مارو از خدا دور نکرده، بلکه موجب سیر و سلوکمون شده و داریم به ریششون میخندیم؟ :))
