خدایا!
مثلِ هر بار که خودم رو گم کردم، که پریشان و حیران اومدم پیشت..
که هم خودمو بهم پس دادی، هم خودت رو بیشتر بهم شناسوندی و هم خودم رو نزدِ تو بالغ تر و بزرگ تر پیدا کردم..
این بار هم کمک کن دوباره خودم رو پیدا کنم، این بار محکم تر خودم رو بشناسم، محکم تر و بهتر و روشن تر.. که من اگه خودم رو بهتر بشناسم ، تو رو هم بهتر میشناسم.
پ.ن: من یکم نیاز به سکوت دارم و تامل و خلوت.. و بیشتر از همه چیز نیاز به دعا!
ممنونم .
فکر کنم فهمیدم چرا ..
مشکلم با خودمه .. با گم بودن های خودم، با تکلیف نامشخصِ خودم، با سرگردانی خودم، با شک های فلسفی و ذهن پر از سوالِ خودم..
نه با هیچ آدمی، نه با هیچ شرایطی!
مشکلِ من خودمه ..
مامان میگه اگه به دستاش یه مبدل انرژی وصل کنیم، برقِ خونه با انرژی حاصل از حرکت دستاش تامین میشه :)))
تولدش مبارک بشه برامون! هعی ..
+ تو پشیمون نیستی انقدر زود ازدواج کردی؟
_ نه! حتی بعضی وقتا فکر میکنم چقدر دیر بود و نمیفهمیدم!
+ بی خیال بابا! چرا دیر ؟ :|
_ رفاقت هر چی کهنه تر باشه بهتره..
+ درونِ آینه ی رو به رو چه میبینی؟
_ یچیزِ خسته !
پ.ن: سینما حقیقت خیلی مامن خوبیه برای آدمای خسته! انقدر اونایی که میان مستند ببینن آدمای آروم و فرهیخته ای هستن که حتی به قدر صدای چیپس باز کردنی هم آلودگی صوتی ایجاد نمیکنن! مستند ها هم که معمولا خیلی خطی و یک نواخت روایت میشن! خیلی راحت آدم میتونه بخوابه .. فقط یه شونه لازمه برای سر گذاشتن روش! بعد هم عمیق ترین خواب دنیا اتفاق میفته!
یه ازدواجی کنید که نصف دینتون کامل بشه،
نه که اون نصفِ ناقص و محدودی که دارید هم از دست بدید که.. !