چهارشنبه ۲۷ شهریور ۹۸
دعا کنید اگر خیر و صلاحه هر چه زووووووود تر بریم سر خونه زندگی خودمون و مستقل بشیم!
موندن توی این تعلیق و اوامر و نواهی و دلسوزی و نصیحت های والدینم داره برام غیر قابل تحمل و اذیت کننده میشه، و هی طبق قانون " و لا تقل لهما اف" هیچی نمیگم و می‌ریزم تو خودم و احساس میکنم دارم افسرده میشم.
دعا کنید زودتر مستقل بشیم و اگه قراره با کسی چالش و اختلاف نظر داشته باشم کسی باشه که واقعا شریک زندگیمه و باید در جریان تصمیم ها و برنامه هام باشه..
ولی خب گفتن یه سری چیزا به پدر و مادر نه تنها لزومی نداره، بلکه نباید گفته هم بشه.
خلاصه دعا کنید تموم شه این تعلیق زودتر به خیر و خوشی :)
غر نوشت: من دیگه بزرگ شدم، درس خوندم، ازدواج کردم، معلمم، فکر کنم بتونم بد و خوبِ خودم رو تشخیص بدم و اگه نیازی به مشورت باشه از اهلش کمک بگیرم!
