یه نکته ای که بعد از ازدواج متوجهش شدم اینه که وقتی با یه عروس یا دوماد مواجه میشیم چقدر باید مراقب حرف زدن هامون و اظهار نظرهامون باشیم چون می‌تونه براشون حس های اذیت کننده ای رو تولید کنه که اگه اون حرف ها نبود اصلا ایجاد نمیشد.
مثلا وقتی داره برامون از مراسمش، رسوماتشون، هدیه هاش یا هر چیزی میگه ، ما حق نداریم کامنت بدیم که : عه! ینی فلان کارو برات نکردن؟ ینی فلان برنامه رو اینطوری اجرا کردن؟ ینی در مورد خرید فلان چیز از تو نظر نخواستن؟ ینی اِل؟ ینی بِل؟
دو حالت داره، یا اون تازه عروس یا داماد خودش بابت اون مسئله ناراحته و براش مهم بوده، که خب با به رو آوردن فقط غمش و حسرتش بیشتر میشه، یا اصلا براش اهمیتی نداره ، که خب به روش بیاریم که چی بشه واقعا ؟ بدتر حساسش می‌کنیم.
خلاصه به نظر من نه از مسائل شحصی بین دو تا خانواده بپرسیم و جویا بشیم که چی به چی بوده، نه اینکه اگه شنیدیم و بنظرمون یجایی کم یا زیاد بود کامنتی بدیم و اظهار نظری کنیم. دو دقیقه فارغ از این حرفا .. بشینید گل روی خودشونو ببینید!