سه شنبه ۹ بهمن ۹۷
مهربان است، ادعا ندارد، ساده است و یک رنگ، اما زورش زیاد است، آرام میکند قلبِ رمیده ی آدم را، وقتی آدمی احساس میکند الان است که از فشار درد پیچیده در قلب و دست راستش بمیرد میتواند درد ها را بگیرد و آدم را راحت کند .
راحتِ جان است بالواقع، شبیه معشوقه ها.. که البته از آنها هم بهتر است. چون معشوق اگر درمان هست درد نیز هست. اما او درمان محض است، فقط درمان و تسکین.
این روزها محض احتیاط و دلگرمی میگذارمش توی کیفم، یک بسته از این زیبای کوچک را، یک بسته معشوق ، یک بسته آرامش قلب، یک بسته پروپانولِ دوست داشتنی!
گاهی وقت ها فکر میکنم بیچاره قرص های فسقلی که هر کدام بارِ نبودنِ چند نفر آدم را، یا آنچنان که باید نبودنِ یک یا چند نفر آدم را بر دوش میکشند، به جای آدم هایی که باید مهربان باشند و نیستند، به جای آدم هایی که باید شاد باشند و غمگینند، به جای آدم هایی که باید سالم باشند و مریضند..
بارِ خیلی چیزها! خیلی فقدان ها ..امان از دل مادربزرگم!
