" پس از آفرینش بدن که در حد اعتدال است، خدا روحی در آن بدن می‌دمد که به دلیل شرافت و منزلتِ برتر ، آن را به خود انتساب میدهد.
اینگونه اضافه را اضافه ی تشریفی میگویند ؛ همان گونه که به مسجد و کعبه به دلیل اهمیت و موقعیتِ برترِ آن ، "خانه ی خدا" میگویند . "
بیست سال از خدا عمر گرفتم، ولی این حقیقتِ دردناک رو تا الان کسی بهم نگفته بود !
ای وایِ من :(
من نمیدونستم اینکه میگن "روحِ خدا" اضافه ی تشریفی ه ! من وااااقعا فکر میکردم خدا از روحِ خودش، از روحِ خودِ خودش در ما دمیده..
خیلی ناراحت شدم وسط درس خوندن.. خیلی ! :( خدایا! چرا از روح خودت در ما ندمیدی؟ خدایا چرا این همه مدت به ما گفتن خدا از روح خودش در شما دمیده؟ خدایا! میخواستی ناراحت نشیم که روح خودت در ما نیست، از اضافه ی تشریفی استفاده کردی؟ خدایا .. من دیگه اون آدم قبلی نمیشم :(
کاش این فقط نظرِ شخصی نویسنده ی کتاب اندیشه ۱ باشه!
