پیله دَر

به حشر تن به جحیم افکنم نخستین بار

دل و دماغ رسن بازی صراطم نیست...

بیت بالا رو طالب آملی گفته، اینطور که معلومه طالب از زمره شاعران خسته‌گانِ عالم بوده! میگه روز قیامت همون اول خودمو پرت میکنم تو جهنم! حوصله ندارم بخوام روی پل نازک تر از مویِ صراط طناب بازی کنم! :))

ولی حالا که فکر میکنم پیشنهاد خوبیه ! ببینید ما یا جهنمی هستیم یا نیستیم ! اگه هستیم که خب همون اول خودمون بریم تو جهنم! اگه نیستیمم که فرشته ها میان از وسط هوا و زمین میگیرنمون، میبرن اونور پل صراط پیاده میکنن.. یه دور پرواز سوار بر بال فرشته م میکنیم دیگه! استرس هم نمیکشیم!

 مرسی از آقا طالب و خستگیاش که دریچه های جدیدی رو به روی ما گشودن :)