فک کنم دارم به چشم و نظر اعتقاد پیدا میکنم :| یدفه از امروز عصر چرا باید چنین مشکلی برام پیش بیاد؟
مامانم همیشه میگن: جلوه نکن! چشم میزنن!
من میگفتم چشم چیه بابا! مگه ما کی ایم؟ امروز وسط تحسین و تشویق بچه ها هی نگران حرف مامان بودم نا خودآگاه! میگفتم خدایا صدقه میذارم بعد کنفرانسم :|
خلاصه که خدایا! خوب بشم. اگه چشم و نظر وجود داره ازمون دورش کن! منم دفعه دیگه بد کنفرانس میدم ! :||| خوبه؟
خب اصن منطقی نیست که آدم خوب عمل نکنه که چشم نخوره! هست؟
پ.ن: چشم و نظر مقوله ایه که هیچ نظری نمیتونم درباره ش بدم واقعا! هم برا منطقم عجیب و غیر قابل درکه، هم از اونطرف دیدم که برای خودم و نزدیکانم بعد از یه مهمونی یا یه موفقیت، یدفه یه مشکل عجیب پیش میاد!
نمیدونم باید چقدر جدیش گرفت و چکارش کرد؟ آیت الکرسی و حرز و صدقه رو برای دور کردن چشم و نظر باید به کار گرفت یا مخلص برای خدا مثلا؟
شما نظرتون چیه درباره این پدیده؟ نظر دین چیه؟
اگر منبع مطالعاتی میشناسید درباره ش لطفا معرفی کنین. ممنونم :)
