خدا یه سری معادن پنهان انسانی داره رو زمین، که کنار ما راه میرن، نفس میکشن، غذا میخورن، زندگی میکنن.. ولی خب زیستن‌شون با ما ها یه تفاوت هایی داره.. آروم آروم دارن شهید میشن!
بعد هر چند وقت یه بار که خدا میبینه انسانیت و عقیده داره در سطح جامعه کمرنگ میشه ، خدا از یکی از این معادن رونمایی میکنه تا ما یکم به خودمون بیایم دوباره! که بفهمیم.. که بهانه ای برای نفهمیدن نداشته باشیم..
مثلا مرحوم حسین سخا، شهید حججی و به تازگی مرحوم سید محمد ساجدی که با خانواده در راه برگشت از سفر کربلا کشته شدند.
این پست و پست های قبلیش رو اگر ببینید جالبه.. از پیج دوستانِ مرحوم! البته که به نظر من از اونجایی که شهادت به مهر روی شناسنامه نیست، جا داره بگیم شهید.
پ.ن: واقعا دلم میخواد بدونم مرگ ما هم در عالم هستی انقدر اثرات خوبی خواهد داشت؟ امیدوارم انقدر زندگی خوبی داشته باشیم که با رفتنمون اثراتش بتونه چند برابر هم بشه.
