این روزها با هر بار درد کوچکی فقط اون قسمت دعای کمیل تو ذهنم پلی میشه که میگه، خدایا تو ضعف منو در برابر بلاهای دنیا دیدی، دیدی چقدر بی جونم، چقدر آه و ناله م زود در میاد، چقدر رو به موتم، چقدر زود قافیه رو میبازم، با اینکه بلاهای این دنیا کوچیک و کوتاه مدت هستن..
حالا تو بگو این منِ داغون ضعیف چکار کنه با بلاهای آخرت، که آسمون و زمین هم طاقتش رو ندارن، چه برسه به من ...
و هربار به جای آسمون نگاه میکنم به سقف و با چشم گریون میپرسم " خدایا واقعا دلت میاد؟" :(
+ وَ اَنْتَ تَعْلَمُ ضَعْفى عَنْ قَلیلٍ مِنْ بَلاَّءِ الدُّنْیا وَ عُقُوباتِها وَ ما یَجْرى فیها مِنَ الْمَکارِهِ عَلى اَهْلِها عَلى اَنَّ ذلِکَ بَلاَّءٌ وَ مَکْرُوهٌ قَلیلٌ مَکْثُهُ یَسیرٌ بَقاَّئُهُ قَصیرٌ مُدَّتُهُ،فَکَیْفَ احْتِمالى لِبَلاَّءِ الاْخِرَةِ وَ جَلیلِ وُقُوعِ الْمَکارِهِ فیها وَهُوَ بَلاَّءٌ تَطُولُ مُدَّتُهُ وَ یَدُومُ مَقامُهُ وَ لا یُخَفَّفُ عَنْ اَهْلِهِ لاِنَّهُ لا یَکُونُ اِلاّ عَنْ غَضَبِکَ وَاْنتِقامِکَ وَ سَخَطِکَ وَ هذا ما لا تَقُومُ لَهُ السَّمواتُ وَالارْضُ یا سَیِّدِى فَکَیْفَ لى وَ اَنَا عَبْدُکَ الضَّعیفُ الذَّلیلُ الْحَقیرُ الْمِسْکینُ الْمُسْتَکینُ