از دیشب که تصمیم گرفتم یه سری از منابع ارشد رو بگیرم و امتحانی بخونم امسال همش نگاهم به گوشیمه که ببینم حقوقم رو کی میریزن ؟ یه حس چشم انتظاری عجیبیه.
بعد هی با خودم فکر میکنم واقعا آدم‌هایی که همش چشمشون به پیامک ریخته شدن یارانه یا حقوف ناچیزشونه چی میکشن؟ چی میکشن وقتی دحل و خرج با هم نمیخونه؟ چی میکشن وقتی بچه هاشون باید تو بحران شدید اقتصادی زندگی کنن؟ که هر بار میرن بیرون باید یجوری حواس بچه هاشون رو پرت کنن که نگاهشون به خوراکی ها و لباسا و اسباب بازی های رنگارنگ گرون نیفته؟ چطور باید جهاز بدن؟
حالا من تا آخر عمرمم نتونم منبع ارشد بگیرم هیچی نمیشه !! اصن میتونم از خانواده م بگیرم ولی دلم نمیخواد.. یعنی مسئله مرگ و زندگی نیست اصلا..
ولی اونا که این پول های اندک براشون مسئله سیر کردن شکم یه خانواده ست، مسئله اجاره خونه عقب افتاده ست.. چی میکشن اینا؟
خدایا کمکمون کن بگذریم ازین بحران. :(
