یه احساس ناخوشی درونم دارم به نام ترسِ از دست دادن، که بعضی وقتا عود میکنه و بعضی وقت ها خاموشه. یکی از آورده هاش برام اینه که همه ش این حس رو بهم القا میکنه که اگه یبار با هم دعوامون بشه دیگه فاتحه اون رابطه خونده ست و تمااام ! بعد هی نگرانم که وای دعوامون نشه! دعوامون نشه! دعوامون نشه!
و این استرسِ "دعوا نشدن" رو خیلی از رفتارهام اثر میذاره ! اثرِ بد! مثلا من بعضی وقتا که میخوام یه حرفی بزنم تا ده تا جمله بعدش رو ناخودآگاه تو ذهنم پیش بینی میکنم و اگه احساس کنم به جاهای خوبی نمیرسه میگم خب نگمش! چه کاریه؟
احساس میکنم این انرژی رو اگه میذاشتم رو یه بازی که باید حرکات حریف رو پیش بینی کنی مثلا شطرنج الان خیلی موفق بودم!
الان میخوام برم بهش بگم بیا یکم دعوا کنیم من ببینم بعدشم هنوز زن و شوهریم :| :)
پ.ن: واقعا ان شاء الله که هیچ وقت دعوامون و دعواتون نشه ولی به اختلاف خوردن اجتناب ناپذیره و آدم باید درست باش مواجه شه نه اینکه ازش فرار کنه.
