پیله دَر

چه شب که ماه و ستاره ها معلومن، چه صبح که آبی آسمون و ابرا.. حتی ظهرم میشه به شرط اینکه آدم کور نشه :)

آدم قشنگ حس تحت حکومت خدا بودن میگیره.. و حس کوچیک بودن .. حس خیلی کوچیک بودن در برابر جهان هستی.. بعد فکر میکنه "ربنا ما خلقت هذا باطلا.. " .. فکر میکنه خدا چرا و برایِ چی اینا رو آفریده؟

اصن بی خیالِ اینا.. آدم اگه کافر هم باشه .. دیدن رنگِ آبی، دیدن ابرای بامزه، دیدن ستاره های فوق العاده ، دیدن پرنده ها، هواپیما ها و همه این قشنگی هایی که ازشون غافلیم میتونه براش هم آرامشبخش باشه، هم سرگرم کننده.. 

یه جای امنِ بی مرد تو دانشگاه جهت این امر پیدا کردم! اکه گم شدم بیاین اونجا من رو گوشه کنار چمن ها پیدا میکنین که دارم تو آسمون سِیر میکنم ! :)

خدایا! به من یه خونه بده بشه رو حیاط یا پشت بومش رفت و با خیااال راحت ساعت ها آسمونت رو دید. خدایا اگه به خونمون تلسکوپ هم بدی که دیگه خیلی ممنونم :) خدایا ! همین که برامون آسمون آفریدی ممنون .. بیشتر آسمونیمون کن لطفا!