این درسمون درباره ی نوشتن بر اساس دیده ها بوده و هست.. تمرینی که جلسه ی پیش بهشون دادم این بود که برن سراغ آلبوم بچگی شون! یه عکس از نوزادی تا پنج سالگی انتخاب کنن، و بدون اینکه از کسی بپرسن، خودشون بر اساس چیزی که تو عکس میبینن ماجرای اون روز رو بنویسن و همراه با اون عکس بیارن کلاس.
الان دارم فکر میکنم خدایا :(
شاگردم که آلبوم عکس نداره چکار کنه؟ چه خاطره ای بنویسه؟ چه حرفی بزنه؟
کاش زودتر میدونستم و این تمرین رو سر کلاسشون نمیدادم!
احتمال زیاد این هفته برام بهانه بیاره و من از بهانه ش بفهمم که اونه.. که خودشه.. هنوز یه حس عجیبی دارم که هم دلم میخواد بفهمم کدوم یکی از بچه هامه، هم به شدت دلم نمیخواد بفهمم.. ولی میفهمم :( متاسفانه یکم که به رفتار ها دقت کنم میفهمم، هر چند که حدس هم میزنم الان.
خدایا .. بهم کمک کن در این قضیه.. لطفا ..
کمکم کن کلاسام براش آرامش بخش باشه، نه عذاب آور! کمکم کن.. برای همشون..