ای صبحِ امید
یا اباعبدلله (ع)
+ آخرین سلامِ سحرخیزِ محرم و صفرِ امسال! :(
متی ترانا و نراک؟ .. البته که شما ما رو میبینید، کی میشه چشم تو چشم، زل بزنم به بارگاهتون.. اصلا بارگاهتون چرا؟ کی میشه نتونم چشم تو چشم بشم ، سرم رو بندازم پایین و بگم" ای صبحِ امید.. یا اباعبدلله!"؟
امیدوارم خدا رفتنم از دنیا رو یا بندازه صبح، یا شب .. که یدفه اگه امام حسین(ع) رو دیدم بگم ای صبحِ امید.. سلااااام :) بعد امام حسین (ع) شاید به خاطر این تناسب شاعرانه لطف کردن نظری سوی گدا انداختن.. ولی خیلی جالبه :)
کلا جالبه.. من همش فکر میکنم که وقتی مُردم، اون لحظه ای که امام علی (ع) رو دیدم (که قراره همه مون ببینیمشون ایشالا) انقدر خوشحال میشم که یادم میره برا مردنم ناراحت باشم .. و خب مردن که ناراحتی نداره البته اگه خوب اومده باشیم تا اینجای راه رو..
ولی منصفانه نیست که امام معصوم بخواد اون دنیا به آدم نامحرم باشه.. ایشالا که دیگه از این مسخره بازیا نداریم :(